Osoby z autyzmem i zespołem Aspergera doświadczają szczególnych trudności w próbach angażowania się w romantyczne i seksualne relacje. Seksualność osób ze spektrum autyzmu może być mniej istotna niż dla osób bez neuroatypii, ale ważne jest zrozumienie, że sposób, w jaki osoby autystyczne realizują potrzebę bliskości, może znacząco odbiegać od powszechnie przyjętego wyobrażenia na ten temat.Warto zwrócić uwagę na następujące aspekty związane z seksualnością osób ze spektrum autyzmu:
Normy społeczne: Osoby ze spektrum autyzmu w mniejszym stopniu ulegają wpływom norm społecznych, przez co proces wyrażania swojej seksualności zachodzi w bardziej autentyczny, mniej ograniczony sposób.
Tożsamość seksualna: Osoby z ASD częściej identyfikują się jako nieheteroseksualne i potrzebują mniejszej ilości kontaktów z osobami tej samej płci, aby określić się jako osoby biseksualne lub homoseksualne.
Edukacja seksualna: Osoby ze spektrum autyzmu i z niepełnosprawnością intelektualną potrzebują odpowiedniej edukacji seksualnej, która uwzględnia ich specyficzne potrzeby.
Wyzwania terapeutyczne: Praca terapeutyczna z osobami ze spektrum autyzmu w obszarze seksualności może być wyzwalająca, ale również bardzo istotna dla ich rozwoju i dobrostanu.
Zachowania hiperseksualne i parafiliczne: W niektórych przypadkach osoby z autyzmem mogą przejawiać zachowania hiperseksualne i parafiliczne, co może być związane z ograniczoną wiedzą seksualną i mniejszym ułatwieniem dla przeżyć romantycznych i seksualnych.
